بررسی رابطه بین سازوکارهای نظام راهبری شرکت و محافظه‌‌کاری در شرکت-های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مدیران با توجه به انگیزه‌های گوناگون درصدد شناسایی سریع‌تر سودها و به تاخیر انداختن زیان‌ها هستند. محافظه‌کاری محدودیتی است که توانایی و تمایل این رفتار فرصت‌طلبانه را از مدیران می‌گیرد. هیئت مدیره شرکت به عنوان نهادی که نقش هدایت و نظارت بر کار مدیران اجرایی را دارد، و مالکان نهادی به عنوان ناظران بیرونی، از اهمیت بسزایی در هدایت مناسب‌تر شرکت و از جمله اتخاذ رویه‌‌های محافظه‌کارانه‌تر برخوردار می باشند. در این تحقیق به بررسی تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکت بر میزان محافظه‌کاری، در شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. برای اندازه‌گیری محافظه‌کاری از معیارهای عدم تقارن زمانی باسو و اقلام تعهدی بال و شیواکومار استفاده شده است. از بین سازوکارهای نظام راهبری شرکت، به بررسی مالکیت سرمایه گذاران نهادی، درصد اعضای غیر­موظف هیئت مدیره و درصد مالکیت مدیران به عنوان متغیر­های مستقل پرداخته شده است. برای آزمون فرضیه­های تحقیق از رگرسیون مقطعی ترکیبی استفاده گردیده است. یافته‌ها حاکی از وجود رابطه مثبت بین درصد مالکیت اعضای هیئت مدیره و سرمایه‌گذاران نهادی با محافظه‌کاری و نیز رابطه منفی بین نسبت اعضای غیر موظف هیئت مدیره و محافظه‌کاری می‌باشد.